z oszustwa i szachrajstwa? No, któż - powiedzże, panie żołnierzu!<br>To pytanie było tylko zwrotem retorycznym wymownego gospodarza, bo zaraz, nie czekając odpowiedzi.<br>- A cóż to, mój asanie - grzmiał pan Kipiński czy to niby Polacy swojego rozumu nie mają, aby się sami handlowych zatrudnień jąć nie mieli?... Proszę ja kogo!... Toć przecie, gdy do kupiectwa rachunkowej potrzeba umiejętności, któż w niej celuje, jeśli nie Polacy, dowodem czego nieśmiertelny jest Kopernik!...<br>To ostatnie zdanie wygłoszone zostało z zapałem tak żarliwym, że Kazimierz przyjrzał się uważnie panu Kipińskiemu, snadź zdumiony rozległością jego wiedzy, niespodziewaną wręcz u właściciela traktierni w miastęczku Końskie...<br>Ten zaś, jak