odległych lat dzieliła. Dzięki jej rozmiarom mógł potwierdzać w sobie i umacniać wiarę we własne możliwości i w przyszłość.<br>Już w szóstej gimnazjalnej postanowił zostać znakomitym adwokatem. Od zamiaru tego nie odstąpił, chociaż i w chwili zapisywania się na prawo, i w ciągu studiów nie zdradzał żadnych wybitniejszych, a nawet przeciętnych uzdolnień w tym kierunku. Pamięć miał średnią i oporną, wymowę raczej złą, lecz zdając sobie z tych niedociągnięć sprawę, wkładał wiele mozolnej pracy w przezwyciężenie wrodzonych braków. Ostatecznie po kilkunastu latach, gdy niejeden z jego uniwersyteckich kolegów osiągnął był już sławę lub wysokie państwowe stanowisko, Kossecki doszedł do wyników, które