tutaj ma do rzeczy moja książka. Zresztą głupstwo. Lucjanie, napełnij no kieliszki.<br>Bove żalił się jeszcze chwilę, potem jednak przeszedł w stan zaczepny i swoim zwyczajem począł szkalować znajomych. Lucjan przerwał wesoło:<br>- Drogi Michale, dajmy spokój naszym bliźnim. Twoje zdrowie. Doskonale. Dlaczego pani tak ponuro patrzy przed siebie? Dość dawno przecież żeśmy się nie widzieli.<br>- Od czasu, jak pan ciągał mojego męża po knajpach...<br>- Właśnie. Zatem, Michale, pijemy pomyślność ciągania cię po knajpach. Dziadzia, jest mi bardzo dobrze.<br>Pani Bove mimo złego usposobienia piła tęgo. Zadawała Dziadzi setki kłopotliwych pytań, na które ten odpowiadał grzecznie lub też uśmiechał się łagodnie. Wreszcie