również nie dał mu tyle co ona tej rozgrzewającej umysł serdeczności, bez której siła i wytrwałość walczącego o wielką sprawę człowieka byłyby tylko tępymi cnotami żołdaka. To od niej, nigdy bezczynnej, nigdy nie opuszczającej rąk, uczył się szukać źródeł nadziei tam, gdzie inni znajdowali tylko gorycz złorzeczenia i rozpaczy. A przecież nie miała z nim lekkiego losu. Na wolności zarabiał nie tylko na chleb, ale i na przyszły areszt lub więzienie. Okresami bywał bezrobotnym. Proboszcz, chodzący po kolędzie, ostentacyjnie omijał ich mieszkanie, za to od czasu do czasu odwiedzali je policjanci. Ze trzy razy wyprzedawali się aż do poduszek. Dzieci urodziła