że wied zie się Twardowskiemu.<br>Moje oczy, panie adiunkcie, na co dzień są wesołe.<br>Budzę się dobrze, zasypiam bez strachu, jestem wierny Małgorzacie, bo znudziły mnie babskie pielgrzymki do mego tapczanu.<br>W robocie też jestem wierniejszy ambicjom niż karierze.<br>Mimo to wydawca gotów jest drukować moją książkę bez zmiany jednego przecinka. - W dziesięciu tysiącac h nakładu? Dużo!<br>- I co z tego? - krzyczy Twardowski. - Co pewien czas osacza mnie senność. Sen bez zmór, bez koszmarów, ale budzę się w rozpaczy.<br>Zaczynam marzyć o ucieczce w ziemię, bo gliniany kopczyk tak czy tak czeka na swoją godzinę - i już uśmiechnięty lekkomyślny: - Nie stać