radę z rządzeniem państwem, wykazując poczucie odpowiedzialności za jego losy. Dodajmy, że o wiele większe niestety w polityce zagranicznej aniżeli w wewnętrznej.<br>Już za rządów ostatnich Jagiellonów z pełnym poparciem szlacheckiego sejmu spotkał się ich opór przeciwko wciągnięciu Polski do wojen religijnych, jakie objęły między innymi sąsiednie Niemcy, jak również przeciwko wejściu do ligi antytureckiej (stąd w komediach włoskich XVI stulecia tak często i chętnie dworowano z "przedmurza chrześcijaństwa", którego obrońcy nie kwapią się &lt;page nr=67&gt; do wyruszenia w pole przeciwko Wysokiej Porcie). Rozumiejąc dobrze polską rację stanu, optowano dość powszechnie za praktyczną tolerancją wobec wyznań protestanckich. W przerwie pomiędzy zgonem Zygmunta Augusta