film był już prawie gotów, Wajda doszedł do wniosku, że muszę mieć jedną scenę tylko dla siebie, ponieważ postać nabrała znaczenia.<br>Pewnego dnia jechaliśmy na plan autobusem. Opowiadałam po drodze o moim dziadku, który zachował przedwojenne wyobrażenia o świecie i nie może uwierzyć, że władza mogłaby działać wbrew rozsądkowi albo przeciwko ludziom. Jest pewien, że musi być w tym wszystkim jakiś wyższy sens. Dziadek przekształcił się następnie w postać ojca z jego przeświadczeniem, że jeśli władza dała pieniądze na film, widocznie zależy jej na tym, żeby powstał. Wajda chciał zresztą wtedy jechać do Starachowic, żeby zobaczyć zaraz mojego dziadka i porozmawiać