farsę zamienić potrafi w tragedię. Nie będzie już trzeba zmierzchu urody. Wystarczy odebranie stryjowi kliniki, aby zażył truciznę. Matka Kruszynki, cioteczna moja babka Maria, otruje się w przeddzień deportacji w warszawskim getcie, o dwa kroki od kościoła, do którego przez rok pilnie uczęszczała. Przeżyje się sławetna tradycja...<br>Nie. Nie mogłam przeczuwać. Tkwiłam w tamtej rzeczywistości jak sanki Mikołaja w białej wacie. To było moje bezpieczeństwo: świat dobrze znany, który miał rosnąć razem ze mną. Nie wiedziałam, że wykipi wreszcie z tej zbyt ciasnej dzieży. A ja przez lata zbierać i miesić będę rozchlapane i do niczego już niezdatne, zadeptane ciasto.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;STRONA