na wczesną porę<br>nie będą jeszcze wchodzić do miasta. Byli nieludzko zmęczeni,<br>bolały ich nogi, chciało im się spać.<br> Dopiero o godzinie ósmej zdecydowali się opuścić krzaki,<br>w których się ukryli. Chcieli jechać pociągiem do Budapesztu.<br>Szli gęsiego w znacznych odległościach, ale takich, by każdy<br>widział co najmniej jednego kolegę przed sobą. Andrzej<br>Frączysty pamiętał jeszcze ulice i drogę do dworca kolejowego,<br>więc szedł pierwszy. Za nim podążał Józef Krzeptowski. Nagle<br>zobaczył, że Frączysty stoi i rozmawia z jakąś kobietą. "Do<br>cholery, romansów mu się zachciało w takiej chwili" - zaklął<br>w myślach. Ale zatrzymał się i stanął przed wystawą sklepową<br>i udawał