zdołała wreszcie przekupić tych małych diabłów za pomocą tabliczki czekolady i pozbyć się ich na pewien czas. Pobiegli do swego pokoju, skąd raz po raz dobiegały krzyki, trzask i brzęk tłuczonego szkła, jak gdyby zgraja niszczycieli demolowała mieszkanie. Kazia, przyzwyczajona widać do tych odgłosów, nie zwracała na nie uwagi.<br><br>Postawiła przede mną gierydon z czekoladkami, wzięła jedną z nich i włożyła mi do ust. Siedziała obok mnie w różowym szlafroczku, który niedbale opadał z jednego ramienia.<br><br>- Skończyłem właśnie egzamin piśmienny... Zobaczyłem panią na balkonie...<br><br>- Cieszę się, że przyszedłeś... Tyle mamy wspólnych wspomnień... Pomyśl, jak dawno się znamy... Byłeś wtedy małym chłopcem. Pamiętasz