dwóch.<br> Wielka część publiczności czytającej, młodzieży, zwłaszcza następnych po Nowej Fali roczników, uważała, że w czasach udawanego, oficjalnego spokoju społecznego pierwszej połowy lat siedemdziesiątych obszar jako tako dostępny wolności rozciąga się właśnie po stronie prywatności, egzystencji jednostkowej, poezji uczuć. Baczyński w tamtym kanonie, w otoczeniu Bursy i Wojaczka spełniał rolę przedwcześnie, jak i pozostali, zmarłego młodzieńca, przy tym poety romantycznego i otoczonego legendą. Zwraca uwagę, że wszyscy trzej to ludzie silnego wyboru w kształtowaniu swego własnego losu, nawet jeśli ostateczną decyzję, jak w wypadku Baczyńskiego, miała podjąć historia.<br> Wartością wydawała się dla ówczesnej młodzieży "niezaprzeczalna młodość" tamtych poetów. W PRL-u