sposób dotarło do mojej świadomości, że jestem także posiadaczką samochodu. Biały garbus Maurycego! Dlaczego chociaż jego nie oddałaś Pawłowi? Ta twoja niezwykła, przerażająca konsekwencja, by wszystko ofiarować jednej osobie! I to właśnie mnie!<br>Garbus był w doskonałym stanie - zakurzony, ale dobrze zabezpieczony i całkiem sprawny, jak stwierdził Jóźwiak po dokładnym przeglądzie. Od razu poczułam do tego samochodu sentyment. Wypróbowałam go na polnej drodze. Na razie nie mogłam się nim poruszać gdzie indziej - umiałam wprawdzie prowadzić, ale nie miałam prawa jazdy. Mogłam wrócić nim do miasta tylko wtedy, gdy skończę kurs.<br>Tak chyba musiało być. To był najlepszy moment, by wyjść poza