jakiś ich król... dawne jakieś lochy... i jak się tak szło trochę dłużej, przechodziły w to, co Adolf tutaj wymyślił... betonowe hale... korytarze, że ciężarówki mogły się wyminąć... Nie chodziliśmy nigdy tak daleko, ale chłopaki opowiadali, że widzieli leżące tam kościotrupy... <br>To były wspaniałe czasy. Człowiek niczym się nie musiał przejmować. Lataliśmy po tych ruinach, właziliśmy do piwnic i bawiliśmy się w wojnę... Że też żaden nie nadepnął na jakąś minę i go nie rozerwało. Matki tylko z płaczem czekały na nas w domu, jak w całym tym harmidrze zapomnieliśmy, o której mieliśmy wrócić. No, kilka razy zarobiło się pachem od