języku niemieckim może ożywić zniszczone przez wojnę słowo; i, zachowując wszelkie proporcje, dostrzegam u Virilia, czynnego nota bene architekta i urbanisty (architektura nie należy wedle niego do porządku aparycji, lecz do porządku przejrzystości), podobny gest przeciwzniszczenia, który posługuje się materią niszczącą, działa przez zniszczenie: z odkrycia form zdestruowanych, nieobecności i przejrzystości powstałej z istnienia zburzonego, czyni swoje metodologiczne doświadczenie wewnętrzne, podstawę dla swych projektów i wywodów.<br>W jaki zatem sposób kształtuje się Viriliowski dyskurs, który wydaje mi się jednym z narastających dyskursów obecnych czasów, dyskurs kogoś, kto, jak wyznaje, nigdy nie pojmował historii i matematyki, a o sobie mówi: "jestem z