na quadratum, a dopiero z tej kości na stykające się z nią stapes. Ten układ powstał zapewne na skutek większej wysokości czaszki u przodków gadów. Jeszcze niżej uformowała się błona bębenkowa u gadów ssakokształtnych.<br>&lt;page nr=335&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>Zajmowała położenie bliskie tylnemu krańcowi żuchwy. Okolona była przez najbardziej tylną kość skórną żuchwy: angulare. Dźwięki przekazywane były przez inną kostkę żuchwy, articulare, a dopiero potem do quadratum. Hyomandibulare nie zostało całkowicie zwolnione z funkcji podpory łuku zębowego i pozostawało wciąż z nim w kontakcie (ryc. 13.10). Losy aparatu słuchowego związane przez to zostały z ewolucją aparatu szczękowego. W konsekwencji przy jedzeniu gadom ssakokształtnym okropnie chrzęściło