polski jest językiem o stałym akcencie na przedostatniej sylabie słowa, natomiast rosyjski ma akcent ruchomy, z predylekcją do stóp jambicznych. Żeby naśladować jamby Puszkina, trzeba w polskim rymować słowami jednosylabowymi, czemu Tuwim umiał podołać, ale wynik był nieco monotonny. Ważyk wyrzekł się w znacznym stopniu tej metody rymowania i jego przekład łatwiej oddycha, jest bardziej zgodny z duchem polszczyzny. Nierównoległość dwóch języków widać na przykład w sądach Rosjan o polskiej poezji. Najczęściej podoba im się to, co jest silnie modulowane rytmem i rymem, czyli to, co przypomina im własną poezję.<br> Język polski pozbywa się gorsetu wiersza metrycznego i rymów bez wielkiej