jedynym, a jednocześnie cierpieniem człowieka współczesnego, którego świadomość została związana nićmi wielowiekowej tradycji z humanistyczną przeszłością- jest "Notatnik" Anny Kamieńskiej. W sytuacji, w której powstawał, nie było miejsca na namysł nad sobą. A jednak nawet ze skąpych i lapidarnych uwag dotyczących samego procesu pisania oraz literatury w ogóle można wysnuć przekonanie, że i dla Kamieńskiej "Notatnik" stanowił ważną w jej twórczości, bo nową i oryginalną, próbę literackiej ekspresji, kontynuację poezji, lecz zmierzającą jeszcze dalej w kierunku "leczenia literatury z literatury", czyli w kierunku literatury ocenianej w kategoriach prawdy psychologicznej, nie piękna, takiej, która "nie wynosi się nad człowieka".<br> Poprzez sny i