ręką Zygmunt, zrezygnowany.<br>- Takie czasy, Dziadek kroi, jak może, nie?<br>- Pieprzony rencista-zomowiec! Tysiąc pięćset renty, wypasiona żona, wypasione wnuki, a jeszcze i tych kilku złotych nie odpuści. A na ścianie, in memoriam, pała, biała broń peerelowskiego Sarmaty!<br>- A kto cię trzyma? Masz dość - to sobie odpuść. Mnie nikt nie przekręca. Chyba że sam się przekręcę. Ale i tak z zyskiem wyjdę - stwierdził sentencjonalnie Rubin, mieszając z właściwą sobie prostotą wątek finansowy z eschatologicznym.<br>- Szkoda słów. Muszę się rozejrzeć za czymś innym. Dziadzio jedzie na mnie jak na łysej kobyle. Jakbyś miał nad sobą takiego dżokeja, inaczej byś gadał. Pobrowarujmy lepiej