przyjęcie hipotezy prawdziwej, tzn.: r(x, h) = * 1, gdy x = h; 0, gdy x 8 h. Prowadziłoby to jednak do niepożądanych konkluzji. Łatwo stwierdzić, że dla wszelkich d : e(dix) = * 0 dla wszystkich x, jeśli zbiór X jest ciągły; 0 dla prawie wszystkich x, jeśli zbiór X jest co najwyżej przeliczalny. Skuteczność wszelkiej reguły byłaby więc ze względu na taki cel minimalna: wszystkie reguły byłyby jednakowo złymi metodami osiągnięcia takiego celu. Jesteśmy więc zmuszeni oceniać reguły estymacji punktowej ze względu na jakiś inny cel.<br> Nietrudno go zresztą ustalić. Jest rzeczą jasną, że jeśli przyjęta wartość h badanego parametru różni się niewiele