że fundamentalny sens emigracji wyraża się w formach pisarskich znacznie przekraczających ograniczone ramy tzw.<br>literatury pięknej. Od emigracji przecież oczekuje się przede wszystkim rzetelnej i nie skażonej koniunkturalizmem informacji o społeczeństwie i narodzie w jego codzienności, i w jego dramatycznym zmaganiu się z własną historią. Informacji o faktach gdzie indziej przemilczanych bądź zafałszowanych, o faktach niedostatecznie pamiętanych, zbyt łatwo usuwanych ze zbiorowej pamięci - stąd z natury rzeczy tak wielką rolę odgrywa to wszystko, co wzbogaca zapis świadomości historycznej. A więc pamiętniki, wspomnienia, dokumenty, zbiory źródeł, syntezy historyczne pisane dla czytelnika polskiego, ale i obcego. To buduje zasadniczy korpus emigracyjnego piśmiennictwa, stanowi