jak twierdzą niektórzy badacze, nie jest nawet głównym) reaktywnym mediatorem w tych reakcjach.<br>Pierwsza koncepcja określana jest najczęściej jako "miejscowo specyficzne tworzenie rodnika wodorotlenowego". Zakłada ona, że czynnikiem limitującym reakcję Fentona jest dostępność jonów żelazawych (czy innych jonów metali), natomiast nadtlenek wodoru jako związek stosunkowo niereaktywny, a bez większych problemów przenikający przez błony, może przemieszczać się na znaczne odległości i reagować z jonem Fe2 (lub jonem innego metalu) w tym miejscu, w którym jon żelazawy jest związany. Powstający rodnik wodorotlenowy reaguje z pierwszą grupą, którą napotka. Niekoniecznie do miejsca tego musi mieć dostęp dodawany zmiatacz rodnika wodorotlenowego (rys. 1.5.3