Wtedy coś pękło. To pękł przy wiązaniu metalowy szew. - Penseta - powiedział chirurg cierpliwie, chociaż wiedział, że znowu straci cząstkę drogocennego czasu. - Czemu pan kolega wzdycha? - zapytał zjadliwie i adiuwat Rubiński zaczerwienił się aż po uszy.<br>A w tej chwili z drugiego piętra znoszono już na noszach chorego z ciężką, zaniedbaną przepukliną. Po dwudziestu minutach Widmar wreszcie zobaczył, jak się otworzyły drzwi operacyjnej i jak stamtąd na wózku wytoczono chorego, z którym niedawno rozmawiał. Chory spał. Gdy przewożono go obok ławki, Widmar poczuł ciężki smród eteru.<br>- Jak długo mam jeszcze czekać? - zapytał siostrę.<br>Siostra zlitowała się nad nim i rzekła: - Zaraz pójdę