na straży przy buntowniczym mieście, znacząc jego koniec i świadcząc o potędze zaborczego mocarstwa.<br>Bez pamięci o Cytadeli i o tym, czego była symbolem, niewiele zrozumie się z procesu przywódców &lt;name type="org"&gt;Proletariatu&lt;/&gt; ani z mentalności, uczuć i reakcji &lt;q&gt;ludzi podziemnych&lt;/&gt;. Czy jednak spoglądanie na Warszawę i całą Kongresówkę z tej właśnie przerażająco patetycznej perspektywy jest konieczne i czy rzeczywiście ten kąt widzenia pozwoli nam zobaczyć z kolei zwykłe życie społeczne tamtych lat we właściwych wymiarach? Podświadomie boimy się patriotycznej czy patriotyczno-rewolucyjnej legendy, która wyolbrzymiając problemy zasadnicze, ale przez to samo jakoś odświętne, sztucznie dramatyzuje historię, tworzoną przecież przez nakładające się na