interesów prawnych poświęcał – jak twierdzi – tłumaczeniu innych jeszcze, nieznanych z imienia klasyków łacińskich i pisaniu własnych wierszy, chociaż ich nie publikował, co więcej, pod wpływem pogłębionej lektury starożytnych mistrzów zaczął z czasem odczuwać wyraźne nieukontentowanie z tych „drobnych i małych płodów". Niemniej, nadal próbował sił w poezji, przerzucając się „to do sielanek, to do odów, to do wierszy na uroczystości przyjaciół lub znakomitszych osób, wzorem Naruszewicza lub Krasickiego". Jako przykłady wymienia odę na cześć Ignacego Potockiego, drugą odę do Aleksandra Zamoyskiego z okazji jego imienin oraz wiersz do księżnej Izabeli Czartoryskiej na obchód poświęcenia kościoła Sybilli w Puławach