znajdowało się przeświadczenie, że pisarz, nie zaś jego dzieło, jest podstawową jednostką literatury i jej główną rzeczywistością. <br>Sprawa jednak komplikuje się z tego względu, że to nie w okresie Młodej Polski gatunek portretu krytycznego wymyślono i spopularyzowano, miał on już na przełomie XIX i XX wieku sporą tradycję. Nie będzie przesadą, gdy się powie, że był on jedną z podstawowych form wypowiedzi w krytyce europejskiej w XIX wieku, a działo się tak dlatego, że odpowiadał zarówno romantykom, jak pozytywistom, z różnych zresztą powodów. Sama formuła "portret literacki" kojarzyła się przede wszystkim z nazwiskiem Sainte-Beuve'a - także w okresie Młodej &lt;page nr=137&gt; Polski, kiedy