ponieważ jest to poezja na swój sposób etykietalna, choć etykieta ta z kolei posiada wartości estetyczne.<br>Ogień i woda tworzą dwa centralne antynomiczne pola stylistyczne, wokół których organizują się koncepty autora. Ale woda i ogień nie są tu żywiołami jak w Rytmach Sępowych. Są to raczej symbole utworzone jako hiperbole (przesadnie) łez, żalu i gorących uczuć:<br><br>&lt;q&gt;Słuchaj, gdy nie chcesz baczyć, co się ze mną dzieje,<br>A nie morz w moim sercu do końca nadzieje:<br>Albo łzami gęstymi wszytek się oblewam,<br>Albo serdeczne ognie wzdychaniem odkrywam.<br>Ognie, które by w popiół dawno mię spaliły,<br>Gdyby mię łzy wilgotne często nie kropiły