Jego zasługi dla sprawy palestyńskiej są niewątpliwe. Bezsprzeczne jest jednak i to, że miał krew na rękach. Doprowadzał do rozlewu krwi nawet w krajach, które udzielały mu schronienia: w Jordanii, w Libanie. Oczywiście nie zabraknie ludzi, którzy uznają teraz Arafata niemal za świętego. Inni będą go demonizować. Obie oceny są przesadnie emocjonalne.&lt;/&gt;<br>&lt;au&gt;Rozmawiał &lt;gap&gt; w Paryżu&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sex="mf"&gt;<br><br>&lt;transl&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Każdy nowy przywódca Palestyńczyków gotowy na pokój z Izraelem napotka sprzeciw&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Duch wielkiego lidera&lt;/&gt;<br><br>Jaser Arafat dostał od historii znacznie więcej czasu na wypełnienie swej misji, niż większość przywódców. Umierał jako ten, który od trzydziestu pięciu lat przewodził Palestyńczykom. Mimo to zostawił swój naród w tragicznej