uznały ją za wersję autentyczną i obowiązującą przy tłumaczeniach na języki współczesne. Dla innowierców przeciwnie - był to tekst pełen skażeń, niedokładności, wymagający poprawek i uzupełnień przeprowadzonych z tekstami oryginalnymi w ręku. Z natury rzeczy prace nad nowym przekładem wymagały czasu i wysiłku. Tymczasem przekłady z Wulgaty już istniały, i choć przestarzałe i pod względem językowym archaiczne, mogły po pewnych poprawkach posłużyć za podstawę dla wydań drukowanych.<br>W 1532 r. ukazał się w drukarni Wietora Psałterz albo Kościelne śpiewanie Króla Dawida. Był to, mimo pewnych innowacji, tekst tzw. Psałterza krakowskiego, trzeciej - po Psałterzu floriańskim i puławskim - redakcji zaginionego pierwotekstu średniowiecznego przekładu psalmów