w kaleczeniu maleńkich dzieci, wykorzystywanych następnie jako niezawodne źródło dochodów. <br>Niektórzy "wpadali" po prostu pod karetę, by stać się kaleką; taki delikwent dostawał jeszcze czasem odszkodowanie. Inni tak potrafili udawać trupa, że ich towarzysze dostawali pieniądze &lt;q&gt;"na pochówek ciała"&lt;/&gt;, jak to zapisano w jednej z dziadowskich pieśni. Wprawdzie jej epilog przestrzegał oszusta: &lt;q&gt;"Pamiętaj, dziadu, że staniesz przed Bogiem i tam ci spiorą d... batogiem"&lt;/&gt;, ale była to raczej humorystyka niż obawa.<br><br>&lt;tit&gt;&lt;q&gt;"Nowy kandydat zajmie jego miejsce"&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>Znawca dziejów, zwyczajów i obyczajów "Ludzi gościńca" - etnograf Bohdan Baranowski twierdzi, że istniały całe rodziny o "dziadowskim" rodowodzie od kilku pokoleń; zawodowe sekrety przejmował syn