z racji ich przepastnego wieku. Może hermetycznej tajemniczości. Może wyzywającego charakteru zagadki trudnego do rozwiązania problemu na miarę równań matematycznych. Coś niezwykłego!<br> Mój notes, luźne kartki, opakowania niesionych akurat towarów pokrywają się bezustannie nowymi znakami. Potem "w domu" przepisuję to wszystko do dużego zeszytu. Wielokrotnie - i to w Japonii jest przeurocze - w pociągu czy po prostu na ulicy ludzie, widząc moje usiłowania, zatrzymują się udzielając mi pomocy czy wyjaśnień. Robią to z nieukrywaną satysfakcją i radością. Tylko mały Miasaka, nasz szyper, patrząc na moje wysiłki mówi za każdym razem:<br> - Andrzeju, ty rysujesz te znaki w bardzo, ale to bardzo swoisty sposób