roślinność lub wody otwarte dla turystyki krajoznawczej, alpinistycznej, kajakowej itd. Oceny te są z natury rzeczy ukierunkowane, a uzyskane wartości rzadko kiedy korespondują ze sobą. Stosowane w praktyce oceny całościowe, typu: "przydatność środowiska przyrodniczego obszaru X dla turystyki" mogą dać, co najwyżej, pogląd ogólny, podporządkowany wymaganiom przeważającej formy, istniejącej lub przewidywanej w danym obszarze. W ocenach tego typu stosuje się zwykle metody bonitacyjne lub oparte na skalowaniu wartościującym, wynikającym z generalizacji pomiarów ilościowych poszczególnych fragmentów przestrzeni. W podejściu estetyczno-krajobrazowym natomiast celem jest określenie wartości scenerii (scenary) całego krajobrazu lub też jego części. Analizuje się cechy, takie jak: konfiguracja widzianych zróżnicowań