w widzialnej części widma słonecznego, posługując się siatkami dyfrakcyjnemi na szkle. Wyniki swych pomiarów wyrażał w sto miljonowych częściach centymetra (jednostka ta na jego cześć otrzymała nazwę "°Angström"), podając jeszcze dwie cyfry po przecinku. Na nieszczęście wzorzec metra, którym się posługiwał ten uczony był błędnie porównany z wzorcem paryskim. Błąd przewyższał 1/100%, był zatem kilkadziesiąt razy większy od mniemanego błędu obserwacyj °Angströma. Prace °Angströma stanowiły epokę w spektroskopji: on pierwszy konsekwentnie zrealizował ideę, że linje widmowe należy charakteryzować ściśle objektywnie, biorąc za podstawę pomiary długości.<br>Dalsze postępy w precyzji pomiarów spektralnych można było osiągnąć tylko na drodze zmniejszenia odstępu pomiędzy