szanse realizacji miał także system komitetowy, gdyż centrum i prawica obawiały się silnego parlamentu, w którym w wyniku wyborów komuniści mogli uzyskać większość absolutną. Najwięcej zatem argumentów przemawiało za przyjęciem systemu parlamentarnego.<br>W łonie komisji ścierały się dwie koncepcje: a) zwolenników klasycznego parlamentaryzmu, w którym rząd stanowi ekipę współpracowników prezydenta, przezeń powołanych, ale funkcjonujących dzięki poparciu parlamentu, b) zracjonalizowanego parlamentaryzmu, w którym premier i ministrowie to już nie agenci głowy państwa, lecz parlamentu. On bowiem bierze udział w tworzeniu rządu przy zredukowanej roli głowy państwa.<br>Żadnej z tych koncepcji nie przyjęto w czystej postaci. Ostateczny kształt konstytucji 1946 r. stanowił dzieło