form XVII-wiecznych - tak w kształcie, jak i stylistyce ornamentacji - składały się z następujących elementów utrzymanych w stylu opraw rękojeści:<br>- delikatnej szyjki z okienkami na dolne wąsy, której występowanie nie jest jednak regułą;<br>- dwóch ryfek w postaci wąskich pierścieni z ruchomymi koluszkami;<br>- trzewika perforowanego obustronnie w prostokątne okna, przez które przezierała skóra; trzewik ten, ścięty poziomo na całej swej szerokości, miał pośrodku od spodu postać miniaturowej ostrogi w formie małego występu.<br>Szabla husarska nie była bronią tak powszechnie używaną jak szable węgiersko-polskie, karabele czy kościuszkówki. Była ona, tak jak i formacja będąca jej głównym użytkownikiem, bronią ekskluzywną, choć też posługiwały