jeszcze, teraz białe jak śnieg. Chłopak krzyczał.<br>Jego ramiona, pierś i nogi pokrywała sinozielona powłoka - cienka błona porastająca ciało niczym druga skóra. Widać było pod nią naprężające się spazmatycznie mięśnie i ciemne nabrzmiałe żyły, biegnące wzdłuż tułowia i nóg. Ciałem chłopaka wstrząsały potężne dreszcze. Próbował się bronić, chwytał dłońmi trawę, przyciskał się do ziemi, w niej szukając ratunku i pomocy. Na próżno.<br>Nie zwracał żadnej uwagi na Dorona, zresztą nic chyba nie widział i nie słyszał. Sine żyły pod skórą pulsowały powolnym rytmem, przesuwając się wyżej, ku szyi i twarzy chłopca.<br>Doron znał tę twarz.<br>*<br>Doron klęczał nad uspokojonym już i