się bladym światłem. Jakub z trudem przełykał ślinę. Starał <br>się nie patrzeć na Tomasza. Ten wzdychał co chwila i zastanawiał się, jak mógł <br>przez tak długi czas nie zauważyć, że jego doktorantka jest chora. Jak mógł do <br>tego dopuścić. Czuł się współwinny. Nic nie usprawiedliwiało jego ślepoty. <br>Lampka nagle zaczęła przygasać. Tomasz wstał, by zapalić górne światło, gdy Jakub <br>krzyknął:<br>- Drugi password! - Tomasz wrócił natychmiast do komputera. Na ekranie pulsowały <br>zielone litery: Podaj hasło, podaj hasło, podaj hasło.<br>- Przecież miał pan przeczucie - szepnął Jakubowi do ucha. - Proszę coś zrobić. <br>- Jakub rozejrzał się bezradnie.<br>- Teraz wolałbym mieć pewność - dodał i drżącymi palcami