Typ tekstu: Książka
Autor: Kolińska Krystyna
Tytuł: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści
Rok: 1996
Autor: Kolińska Krystyna
Tytuł: Orzeszkowa, złote ptaki i terroryści
Rok: 1996
o pomoc?...
- Tracę odporność - stwierdza z bezlitosną szczerością. - Nieregularny puls, wściekły ból pod skroniami, zakłócony rytm serca. Co będzie dalej?... Może zwariuję i tak jak nieszczęsny "Król" - Agaton Zagórski, w ataku szału zdemoluję drewniane sprzęty, wybiję okno w celi i będę chciał fruwać?... Zauważył, że po tych samobójczych próbach jakby przygasało podniecenie, jakby rodził się powoli spokój. Czyżby wracała chęć życia?... Tyle ma jeszcze nie spłaconych długów! Ten największy wobec matki - za jej przedwcześnie posiwiałe włosy i smutne bruzdy na zbiedzonej, bladej twarzy. Więc mimo wszystko trzeba i warto żyć.
Może uda się jakimś własnym pomysłem przebić mury, znaleźć się wśród
- Tracę odporność - stwierdza z bezlitosną szczerością. - Nieregularny puls, wściekły ból pod skroniami, zakłócony rytm serca. Co będzie dalej?... Może zwariuję i tak jak nieszczęsny "Król" - Agaton Zagórski, w ataku szału zdemoluję drewniane sprzęty, wybiję okno w celi i będę chciał fruwać?... Zauważył, że po tych samobójczych próbach jakby przygasało podniecenie, jakby rodził się powoli spokój. Czyżby wracała chęć życia?... Tyle ma jeszcze nie spłaconych długów! Ten największy wobec matki - za jej przedwcześnie posiwiałe włosy i smutne bruzdy na zbiedzonej, bladej twarzy. Więc mimo wszystko trzeba i warto żyć.
Może uda się jakimś własnym pomysłem przebić mury, znaleźć się wśród
o pomoc?...<br>- Tracę odporność - stwierdza z bezlitosną szczerością. - Nieregularny puls, wściekły ból pod skroniami, zakłócony rytm serca. Co będzie dalej?... Może zwariuję i tak jak nieszczęsny "Król" - Agaton Zagórski, w ataku szału zdemoluję drewniane sprzęty, wybiję okno w celi i będę chciał fruwać?... Zauważył, że po tych samobójczych próbach jakby przygasało podniecenie, jakby rodził się powoli spokój. Czyżby wracała chęć życia?... Tyle ma jeszcze nie spłaconych długów! Ten największy wobec matki - za jej przedwcześnie posiwiałe włosy i smutne bruzdy na zbiedzonej, bladej twarzy. Więc mimo wszystko trzeba i warto żyć.<br>Może uda się jakimś własnym pomysłem przebić mury, znaleźć się wśród
