impetu: Pawlak pochylił głowę jak tryk,<br>grzebnął podeszwami o trawę i ostro wystartował, trafiając powolnego<br>Kargula prosto w żołądek. Ten zatoczył się, ale machając rękoma jak<br>wiatrak skrzydłami starał się uchwycić oburącz gardło przeciwnika.<br>Kaźmierz uskoczył za drąg oddzielający ich leżące obok siebie łąki,<br>jednak zasięg rąk Kargula wystarczył, by przygwoździć go do słupa.<br>Zmagać się zaczęli, gotowi raz wreszcie ostatecznie rozstrzygnąć tę<br>wojnę, której przedostatnią ofiarą była Mućka. I kiedy wbite w<br>kamizelkę paluchy Pawlaka orały żebra Kargula, a równocześnie pięść<br>Kargula grzmociła po karku Kaźmierza - rzucili się ku nim Witia i<br>Jadźka. Każde ciągnęło swojego ojca. Tylko dzięki tej