No co? Wyszłam za mąż za starszego pana.<br>- Czy ja coś mówię? - bąknąłem.<br>Teraz już bez żenady się uśmiechnęła.<br>- No, mam nadzieję!<br>I po chwili:<br>- A tak, było zgorszenie, oburzenie; wiesz, jak się nasz przyjaciel oburzał i gorszył? O mało nie pękł.<br>Znikł uśmiech.<br>- Dziwna rzecz taki związek, właściwie tylko przyjacielski, trochę jakby z ojcem. On zresztą znał mojego ojca, poznali się, kiedy był w Anglii; bo wiesz, że mój ojciec długi czas mieszkał w Anglii?<br>- Dokładnie: w Szkocji.<br>Patrz, a ja dowiedziałam się dopiero od Jaremy; Wrońska wcześniej coś wspominała, ale nie dotarło do mnie, że to było tyle lat