Wykazuje ona, że przerosty w zatrudnieniu wywołują m. in. atmosferę tolerancji wobec wysokiego odsetka absencji. Także wzrost swobód politycznych bywa pretekstem do nieprzestrzegania dyscypliny społecznej, co prowadzi do powstania nadmiernego poziomu absencji, w tym także chorobowej. <br> Zaproponowana powyżej próba typologizacji układów (podsystemów), w których pracownik uczestniczy, wynika po części z przyjęcia następujących założeń: pracownik jako członek danego społeczeństwa wchodzi równocześnie w różne role w poszczególnych podsystemach tego społeczeństwa, które przez fakt jego uczestnictwa wywierają nań swój wpływ. Stąd wniosek, że również absencja pracownika powinna być rozpatrywana w kontekście jego uczestnictwa w tychże układach elementów (czynnik absencji). Założenie drugie wyraża się w