dużą felczerską torbę. Pochodziła z Semipałatyńska, a wysłano ją na praktykę do kustanajskiego okręgu. Miała dźwięczny głos i była bardzo poważna, jakby się obawiała lekceważenia ze względu na swój młody wiek. Tymczasem wszyscy ją polubili. Posiadała jedną cechę, której był pozbawiony zgorzkniały felczer, troskliwość, rzecz w trudnych czasach niezwykłą. Kiedy przyjeżdżała pod koniec tygodnia, cisnęli się do niej nawet tacy, których nic nie bolało, aby tylko usłyszeć parę dobrych słów.<br>Jaśka wyregulowała płomień pod paleniskiem i sprawdziła na termometrze temperaturę kotła. Zawsze się obawiała, że coś przegapi i wrzątek rozsadzi kocioł, co oczywiście było niemożliwe, pokrywa natychmiast podskakiwała, gdy nagromadziło się