w ramię. Jego twarz straciła już wyraz skupienia.<br>" le się stało, ale mogło być jeszcze gorzej. W pierwszej kolejności załadujemy do szalupy Śpiewaka i Srebrzankę, Mysz i połowę pakunków. Reszta za drugim razem. Bierzmy się do roboty."<br>Podszedłem jeszcze do Kowala, który przyglądał się temu wszystkiemu z goryczą. <br>- Bardzo mi przykro - powiedziałem cicho. - Czy to ktoś z naszych?<br>- Nie. Potknąłem się i wyrżnąłem czołem prosto w kant kufra. Co tutaj macie?<br>- Podręczniki - powiedziałem, patrząc mu prosto w oczy.<br>Westchnął tylko i przyłożył dłoń do czoła.<br>W połowie załadunku spomiędzy krzaków błyszczyka wynurzył się Wiatr Na Szczycie. Nie biegł. Szedł spokojnym, równym