przejść obok nich, ale nie zdążyłem tego uczynić, ponieważ dyrektor odezwał się:<br>- Bóg z nim. Nie jest to ważne. Wciąż mam w głowie tę moją wizytę u pacjentki. - I zaczął opowiadać tak szybko jak nakręcony młynek. Czułem się głupio, gdyż teraz nie wypadało już wstać. Zresztą nie mogłem tego zrobić, przykro by mi było, gdyby domyślili się, że podsłuchuję ich rozmowy .<br>&lt;page nr=81&gt;<br> Siedziałem więc cicho i paliłem papierosa. Miałem jednak nadzieję, że wstaną sobie wkrótce i pójdą.<br>- Wszedłem do salonu - opowiadał dyrektor i dałem wizytówkę. W salonie tapety, firanki, meble - wszystko było żółtego koloru. Przez chwilę sam nawet pomyślałem, że jestem kanarkiem