człowiekiem inteligentnym, umiejącym dobrze mówić i pisać. Jemu też powierzono &#132;dopilnowanie" sejmiku lubelskiego, który wybierał go na posła od 1778 roku. O przebiegu poczynań sejmikowych donosił żonie, opisując druzgocące zwycięstwo opozycji i dając do zrozumienia, że odniesione głównie dzięki niemu. Cynicznie przyznawał, iż kosztowało go to trochę nudów i przykrości oraz 500 czerwonych złotych. Do działania na prowincji nie miał serca. Z trudem wytrzymywał nudę towarzystwa miejscowej szlachty i jej pijaństwo: &#132;Je t'écris au milieu d'un petit cercle de cent personnes ivres, trés empressé de quitter cet aimable société".<br> Od rozpoczęcia obrad sejmu w 1788 r. prowadził z ramienia