powiedział - ale spadło to na mnie jak nieszczęście. Widzę tylko, jak ucieszyli się z tego moi warszawscy koledzy. Według nich straciłem wszystko w oczach czytelników.<br>Ale gdzieś tam w głębi duszy był usatysfakcjonowany.<br>Było w tym nieco słuszności. Rzeczywiście, niektórzy literaci zacierali ręce z radości i mówili: - Ale mu wreszcie przypieprzyli. Teraz nie ma złudzeń, komu służy.<br>Czytelników jednak nie stracił, bo książki Jarosława nadal rozchodziły się szybko, choć wiele czasopism unikało ich recenzowania. Dobre pisarstwo przezwyciężyło animozje i uprzedzenia polityczne.<br>Zaraz po wojnie musiałem w sprawach związkowych jeździć do Warszawy i przebywać tam po kilka dni.<br>O noclegu nie było