się mędrców jako tych, którzy przekazywali wiedzę (Jer 8, 8; 8, 8; Ez 7, 26). Teksty te dowodzą, że mędrcy, podobnie jak prorocy, mieli swoich uczniów (Prz 2, 1; 3, 1; 4, 1. 10; 5, 1. 13; 22, 17-21). Mędrców tych nie można uważać tylko za strażników i przekaźników przysłowiowych nauk i wypowiedzi, lecz raczej za nauczycieli, którzy uczyli młodzież sztuki życia. W ich nauczaniu nie widać żadnego z owych celów misjonarskich, które przyświecały nauczaniu Deutero-Izajasza czy autora Księgi Jonasza, ani też owego żarliwego zapału do walki ze złem charakteryzującego proroków. Raczej celem działania i nauczania mędrców było pragnienie