wojska pomogę. Będę żołnierzem, w polskim mundurze, a nie czarnoroboczym, którego popychają tędy i owędy.<br>- A cóż ty nam z wojska pomożesz? Poślą cię na front i tyle.<br>- Nie zostawiam bezradnych, małych dzieci, tylko dorosłe kobiety, które z niejednego pieca chleb jadły.<br>- A Mariuszek i Jurek to nie dzieci? Nie przywiązałeś się do nich? Jesteśmy jak jedna rodzina! I mamy tylko jednego mężczyznę. Mało tego, że ojca zabrakło, to i ty chcesz nas opuścić?<br>- Ojciec was znajdzie, jest amnestia. A póki co, we trzy potraficie chłopcami się zaopiekować.<br>- Synku, ale mi ciebie zabiją!<br>Stach patrzył na nią, dziwnie postarzałą, z załzawionymi oczami