się na wysiłek i wykrztusiła z zaciśniętego gardła:<br> - Pani Lichoniowa, na zamku straszy!<br>Wiadomość ta wywarła piorunujące wrażenie. Wszyscy zerwali się od stołu, wianuszkiem otoczyli Trociową, która długo jeszcze drobnymi haustami łykała powietrze &lt;page nr=21&gt;<br>Pierwszy odezwał się leśniczy:<br> - Uspokójcie się, Trociowa. Gdzie straszy? - &lt;orig&gt;Dyć&lt;/&gt; mówię, że na zamku.<br> - Coś wam się przywidziało. - Na własne oczy widziałam!<br> - No to mówcie, na litość boską! - niecierpliwiła się pani Lichoniowa. - Co Trociowa widziała?<br>Starowina nie mogła otrząsnąć się ze strachu. Z trudem rzucała chaotyczne słowa:<br> - Matko Najsłodsza... idę ja od jeziora popod zamek. a tu coś nagle jęknęło... Tak jęknęło, jakby się ziemia rozwarła... Myślę sobie