często pojawiać się będą potem w kulturze europejskiej, na przykład u Ojców Kościoła. Szybkość świadczy nie tylko o braku stateczności. Jest też dowodem na utratę kontaktu z własną duszą, z własnym "ja". A jeśli tak, to wielce prawdopodobne, iż stanowi dzieło demonów. Coś, co rusza się szybko, będzie niepokojące, będzie przywodzić na myśl ożywione zło, szarańczę: "a łoskot ich skrzydeł jak łoskot wielokonnych wozów, pędzących do boju" (Ap 9,9).<br>Inny stosunek do szybkości ma człowiek-zdobywca. Ktoś, komu nie starcza to, co jest, i swój cel umieszcza poza chwilą teraźniejszą, ceni sobie szybkość. Przyjrzyjmy się takim trzem - różnym i z