pisia, i przypominam sobie, jak prężył się w jego spodniach, wtedy gdy się całowaliśmy,<br>i teraz wydaje mi się taki bezbronny i słaby, pozbawiony tej swojej zadziornej zaczepności, i miękki jak chrapy konia, a ja, wiedząc, nie wiadomo skąd, co chłopcy tak bardzo lubią, ale najczęściej wstydzą się do tego przyznać, nie odważają się dziewczyny o to prosić, unoszę mu go oburącz, ostrożnie, a potem całą stuloną ciasno dłonią zsuwam ten jego różowy kapturek i koniuszkiem języka dotykam go raz i drugi, liżę go chciwie, zachłannie, jak przed wojną w Warszawie, na Polu Mokotowskim podczas defilady wojskowej, lody "Pingwin" na patyku